วันพุธที่ 1 ตุลาคม พ.ศ. 2557

[NC] :: Twinned Poison :: = 25 = The End

NC

“มีไข้มั๊ยนะ....ฉันอยากลองวัดดู”

“ด้วยอะไรล่ะ.....” สายตายั่วยวนของลู่หานที่เซฮุนจำได้ว่ามันคือสายตาเดียวกับวันนั้น วันที่เขาได้กันบนรถนั่น แบบนี้เลย...ลู่หานใช้สายตานี้เพื่อฆ่าเขาเลย

“แก่นกายของฉันไง ...... “


            สิ้นคำพูดสุดท้ายของเซฮุนร่างสูงก็ดันตัวให้ลู่หานถอยไปชิดกับประตูตู้เย็นขนาดใหญ่ทันที ก่อนที่ร่างสูงจะโถมตัวเข้ามาบดจูบที่แสนเร้าร้อนพร้อมๆกันกับลู่หานที่เมื่ออีกคนรุกเข้ามาร่างบางก็ไม่รอช้าสอดลิ้นกลับเข้าไปหาอีกคนเกี่ยวตวัดพันกันอย่างไม่รู้จบ ลิ้นร้อนของร่างสูงแหย่เข้าไปสำรวจจนทั่วโพรงปากของลู่หานอย่างช่ำชอง

            ในขณะนั้นเองที่มือหนาเริ่มลูบผ่านเข้ามาที่หน้าท้องบางด้านหน้า ค่อยๆลูบวนอยู่อย่างนั้นสองสามทีก่อนจะเลื่อนต่ำลงมาผ่านท่อนเอ็นของลู่หานสัมผัสมันเล็กน้อย ก่อนที่มือหนาจะสอดผ่านเข้าไปที่ระหว่างขา จนสามารถแหวกชายเสื้อของลู่หานได้

            ร่างสูงบีบเน้นเนื้อนิ่มๆตรงโคนขาด้านในของลู่หานตามอารมณ์สวาทที่โหมกระหน่ำขึ้น ร่างบางที่เข้าใจสิ่งที่เซฮุนต้องการจึงเริ่มถ่างขาออกเพื่อให้มือของเซฮุนลุกล้ำเข้ามาได้มากขึ้นกว่านี้

“อื้อ......ซ..เซฮุน....จะมีใครเข้ามามั๊ย อื้มมมมมม”

            ลู่หานผละจูบออกมาถามเล็กน้อย ก่อนจะเลื่อนมือของตัวเองไปจับที่ขอบกางเกงชั้นในแล้วถกมันลงจนร่วง
ไปกองอยู่ที่ข้อเท้า เพราะในตอนนี้ร่างบางไม่ไหวแล้วเซฮุนจะทำอะไรก็ได้ ตอนนี้ และตรงนี้เลย

“อยากทำอะไรล่ะ?” เซฮุนก้มลงมองใบหน้าที่แดงก่ำของลู่หานแล้วก็อดจะแกล้งไม่ได้
            อยากให้ทำอะไรก็บอกมาสิครับ มาถอดกางเกงยั่วกันแบบนี้มันก็อยากทำทุกอย่างแหละ จะกระแทกเอา จะนอนเอา จะยืนเอาตรงนี้ยังไงก็ได้ฉันไม่ขัดหรอก

“เอา.......ของนาย ...เอากับนาย เอาเข้ามานะ” ลู่หานเงยหน้ามองเซฮุนด้วยสายตาที่หวานเยิ้ม จนเซฮุนแทบละลายว่านี่คือลู่หานในโหมดไหน ไม่สินี่ไม่ใช่ลู่หานนี่คือเสี่ยวลู่

            น่ารักแบบนี้ต้องเป็นเสี่ยวลู่แน่ๆ.....

“เอากับฉันมันเจ็บนะ .... ไหวเหรอ”

“อือๆ ไหว.....ก็หลายครั้งแล้วอ่ะ สนุกดี”
            ลู่หานเหมือนเด็กน้อยที่ร้องขออะไรสักอย่างจากอีกคน จนกระทั่งร่างสูงเริ่มรู้สึกเหมือนว่ามือบางของลู่หาน
เริ่มเลื่อนลงมาปลดเข็มขัดของเขาออกซะแล้ว

“เสี่ยวลู่ ..... ถามจริงๆ .... ชอบฉันมั๊ย?” เซฮุนเอ่ยถามร่างบางออกไป มือหนาก็กุมมือของลู่หานช่วยกันรูดซิบกางเกงลงไปด้วยก่อนจะค่อยๆช่วยกันถอดมันลงไปจนส่วนนั้นของเซฮุนโผล่พ้นออกมาจากกางเกงชั้นในสีดำที่เซฮุนใส่อยู่

"ชอบดิ ก็แฟนนี่ไม่ชอบได้ไง”

“ไม่ใช่ หมายถึงเซ็กส์อ่ะ เซ็กส์กับฉัน ... ชอบมั๊ย?” เซฮุนพูดตรงๆ ถามตรงๆ ก็ในเมื่อคบกันแล้วจะพูดอ้อมค้อมให้มันเสียบรรยากาศทำไม ตรงๆไปเลย เอากันไปเลยก็สิ้นเรื่อง

“ชอบยิ่งกว่านายอีก ....”
            ลู่หานยิ้มเย้ยใส่เซฮุน ก่อนจะพลิกร่างของตัวเองลงไปยันกับขอบเคาเตอร์เอาไว้ด้วยแขนเล็กๆข้างหนึ่ง มือบางอีกข้างก็เลื่อนไปถกเสื้อเชิ๊ตสีขาวของตัวเองขึ้นมารวบเอาไว้ที่เอวบางเพื่อให้เซฮุนสอดใส่เข้ามาได้ถนัด

“อย่ายั่วดิ .... แม่งชิบ!”
            เซฮุนถึงกับทนไม่ไหวต้องสบถออกมาอย่างห้ามไม่ได้ มือหนาเลื่อนไปลูบคลึงบั้นท้ายขาวๆของลู่หานก่อนจะใช้มือทั้งสองข้างแหวกช่องทางด้านหลังออก จนเผยให้เห็นเป็นช่องทางรักสีชมพูที่ขมิบตอดช้าๆรอการเข้ามาของเซฮุน

“ย่อลงหน่อยเสี่ยวลู่....” มือหนากดสะโพกให้ลู่หานอยู่ต่ำลงไปหน่อย ก่อนที่ร่างสูงจะจับแก่นกายของตัวเองขึ้นมารูด
รั้งสองสามที ก่อนจะสอดมันเข้าไปในช่องทางด้านหลังนั้นช้าๆ

“อื้อ...อ๊ะ.....ฮึก..!!!” เสียงร้องในลำคอของลู่หานดังขึ้นมา

            ร่างบางพยายามกลั้นเสียงเอาไว้สุดชีวิตเพราะกลัวว่าคนที่อยู่ด้านนอกจะมาเห็น พยายามข่มความเจ็บเอาไว้ไปพร้อมๆกับแรงกระแทกที่โถมเข้ามาจากช้าๆเริ่มกลายเป็นรัวเร็วจนตอนนี้ขาเล็กสั่นคลอนแทบยืนไม่ไหวแต่ก็ต้องกัดฟันทน

            ยิ่งแรง ยิ่งเจ็บ ยิ่งมันส์ .... เซฮุนก็ยิ่งชอบ



“อ่า...ลู่หาน....อ่า...ซี๊ดดดด....” เซฮุนครางออกมาอย่างห้ามไม่อยู่ ก่อนจะใช้มือสองข้างประคองเอวของลู่หานให้ยืนตรงๆ ก่อนจะรัวสะโพกเข้าหาทันทีอย่างห้ามไม่ไหว

            ลู่หานรู้ว่าทีเด็ดของเซฮุนอยู่ที่สะโพก ใช่....เซฮุนเป็นผู้ชายที่ซอยสะโพกเก่งมากจนลู่หานยังอดเสียวสะท้านตามไปด้วยไม่ได้ ยิ่งเร็วเท่าไหร่ลู่หานก็ยิ่งรู้สึกดี เจ็บแค่ไหนก็รู้สึกดี ...

“อ๊ะๆ....อื้ออ........อ้า!!”

อ่าสสสสสส์”

            เมื่อเวลาผ่านไปประมาณเกือบสิบนาทีร่างบางก็ปลดปล่อยออกมาจนน้ำสีขาวขุ่นหยดเลอะเต็มพื้นด้านล่าง เช่นเดียวกันกับเซฮุนที่ปล่อยมันเข้ามาในกายของลู่หาน แต่ถึงอย่างนั้นร่างสูงก็ยังไม่ยอมถอดแก่นกายนั้นออกมาจากร่างของลู่หานสักที


“ซ...เซฮุนมีคนมา!!” 


กลับไปอ่านต่อที่หน้าบทความนะคะที่รัก 

วันศุกร์ที่ 5 กันยายน พ.ศ. 2557

[NC] :: Twinned Poison :: = 22 =

NC


            ยอมรับเลยว่าไม่เคยเจอใครรุกหนักขนาดนี้เพราะในตอนนี้ลู่หานเริ่มเลื้อยลงไปปลดกางเกงของเซฮุนแล้ว ร่างสูงที่เห็นดังนั้นเลยพยายามบอกลู่หานเอาไว้เพราะนี่มันทางเดินในบ้าน ถ้าเกิดมีใครเดินผ่านมาตอนนี้คงจะเป็นเรื่องแน่ๆ

            แต่ก็ใช่ว่าสิ่งที่เซฮุนบอกจะได้ผลซะที่ไหนในเมื่อตอนนี้มือบางของลู่หานเริ่มลูบวนอยู่ที่ส่วนนั้นของเซฮุนเข้าซะแล้ว

ลู่หาน....อย่า ไม่เอา...”

            มือหนาเลื่อนลงไปจับแก้มของลู่หานที่อยู่ในระดับเดียวกันกับส่วนล่างของเขาก่อนจะกวาดสายตาที่เริ่มหวาดระแวงมองไปรอบๆบ้านกลัวว่าจะมีใครมาเห็นเข้า ผิดกับลู่หานที่ไม่คิดที่จะสนใจอะไรทั้งนั้นรู้แค่เพียงว่าตอนนี้หยุดไม่ได้ก็คือหยุดไม่ได้

            จะให้เขาเสียหน้ารุกเซฮุนแต่อีกคนกลับไม่ยอมเล่นด้วยอย่างนั้นเหรอ ..... ฉันก็อายเป็นเหมือนกันนะ


“อ๊ะ! ลู่...อื้ออ....ที่รักครับ อ่า...ใน....ห้องเถอะ อื้อ”
            ร่างสูงร้องครางออกมาในลำคอเบาๆเมื่อตอนที่ลู่หานจับเอาส่วนนั้นของอีกคนออกมา เตรียมที่จะดำเนินกิจกรรมต่อ โดยที่ร่างสูงไม่มีโอกาสได้ร้องห้ามเลยสักนิด ลู่หานก็เริ่มจัดการมันเข้าซะแล้ว

“อึก...อึก.....”

“ถ้าพ่อนายเห็น ฉันจะไม่ตายเลยเหรอ อ่า....ซี๊ดด....”

            เซฮุนซี๊ดปากเสียงเบาเมื่อส่วนนั้นของเขากำลังเคลื่อนเข้าออกจากโพรงปากของร่างบางที่นั่งคุกเข่าอยู่ด้านล่าง ร่างสูงก้มลงมองกลุ่มผมสีน้ำตาลของคนรักก่อนจะเชิดหน้าขึ้นมองเพดานหรูภายในบ้านของลู่หาน ... ที่ที่เขาไม่คิดมาก่อนเลยว่าจะต้องมาทำเรื่องแบบนี้ และตรงนี้


“อื้อออ...อย่ากระแทกเข้ามาได้มั๊ย ..... “


            ลู่หานคายส่วนนั้นออกมาก่อนจะเงยหน้ามองเซฮุนอย่างขัดใจเมื่อร่างสูงแอบกระแทกสะโพกหนาเข้าหาโพรงปากของลู่หานอย่างลืมตัว ลืมไปว่าของของเขามันไม่ควรที่จะกระแทกเข้าไป เพราะแค่มันอยู่ในปากของอีกคนมันก็ยาวมากพออยู่แล้ว .....


“รู้แล้ว...ทำต่อดิ เสร็จแล้วจะได้เข้าห้องกัน”

            มือหนาบีบปากของลู่หานให้รับส่วนนั้นของเขาเข้าไปอีกครั้ง ซึ่งเมื่อส่วนนั้นเข้าไปจนสุดแล้วลู่หานก็เริ่มขยับเรียวปากเข้าออกทันที แต่ครั้งนี้ร่างบางเริ่มเร่งจังหวะเร็วขึ้นๆเรื่อยๆจนในที่สุดร่างสูงก็ปล่อยน้ำรักออกมาฉีดเข้าไปในโพรงปากของลู่หานอย่างเต็มที่

“อื้ออออ!!!”

อมไว้ก่อน....อย่าคายตรงนี้นะ!” เซฮุนเอามือปิดปากลู่หานทันทีที่ร่างบางเตรียมอ้าปากที่จะคายน้ำสีขาวขุ่นออกมา ด้วยความที่เซฮุนกลัวว่าจะเผลอทิ้งร่อยรอยเอาไว้เลยต้องรีบกันเอาไว้ก่อนกลัวว่าถ้าพรุ่งนี้คนในบ้านตื่นมาอาจจะ
เห็นก็เป็นได้

“อื้อ!”
            ร่างบางไม่ได้ขัดขืนอะไรเพียงแต่ยอมพยักหน้าเชื่อฟังอย่างว่าง่าย ก่อนจะช่วยดึงกางเกงขึ้นมาใส่ให้เซฮุน อย่างลวกๆ รูดซิบให้แต่ยังไม่ได้ติดกระดุมอะไรทั้งนั้นเพราะยังไงซะคืนนี้เขาคงไม่หยุดกันแค่นี้แน่ๆ

“ไปเถอะ...” 
            มือหนาเลื่อนไปกอบกุมมือบางเอาไว้ก่อนจะจูงกันเดินเข้าห้องนอนของลู่หานไป ....

            จนเมื่อกระทั่งประตูห้องนอนปิดลู่หานกูรีบรั้งมือหนาของเซฮุนเอาไว้ ก่อนจะส่ายหน้าบอกเซฮุนว่าไม่ไหวแล้ว .... ของเหลวที่มันอยู่ในปากมันพร้อมที่จะไหลออกมาเต็มที่แล้ว


“เข้าไปคายทิ้งในห้องน้ำไป.....หรือว่าจะกลืน....”
            ลู่หานชั่งใจมองหน้าเซฮุนนิ่งๆ จนในที่สุดร่างบางก็เลือกที่จะกลืนมันลงไปในคอจนได้

“อึก....”

อย่าไปทำแบบนี้กับใครนะ.....”
            ร่างสูงขยับเดินเข้ามาใกล้ๆกับลู่หานอีกครั้งก่อนที่ฝ่ามือหนาจะเลื่อนขึ้นไปลูบที่แก้มเนียนช้าๆ ก้มลงมองคนตัวเล็กด้วยความหวงแหน ไม่อยากให้ใครเห็น....ขอเก็บไว้ดูคนเดียวแบบนี้ได้มั๊ย

“แบบไหนเหรอ...?”

ไม่ต้องมาทำเป็นใสซื่อ....ที่ผ่านมาเมื่อกี๊นายทำฉันคาดไม่ถึงมากนะรู้มั๊ย ..... มีของดีอยู่กับตัวแบบนี้ฉันนี่โครตโชคดีเลยเหอะ ..... อย่าไปยั่วใครแบบนี้ อย่าไปส่งสายตาให้ใครแบบนี้อีก ..... รู้ไว้นะว่าหวง หวงมาก ...ไม่อยากให้ใครเข้าใกล้นายเลยด้วยซ้ำ .... เข้าใจมั๊ยครับตัวเล็ก...”

“อื้อออ.....” เสียงครางตอบลากยาวพร้อมกับริมฝีปากบางของร่างสูงที่ทาบทับลงมานับครั้งไม่ถ้วน
            ทั้งคู่เริ่มบทรักอีกครั้งด้วยจูบที่ดำเนินขึ้นอย่างต่อเนื่อง เรื่อยมาจนกระทั่งมาจบลงที่เตียง คราวนี้เซฮุนเป็นฝ่ายเริ่มเกมส์เอง .... ท่วงท่าทุกอย่างเซฮุนเป็นคนกำหนดทุกอย่างส่วนลู่หานก็ไม่ได้ขัดอะไรยอมทำตามที่อีกคนสั่งไปเรื่อยๆจนกระทั่งทั้งสองหมดแรงหลับไปด้วยกันทั้งคู่





            เวลาในช่วงค่ำคืนนั้นผ่านไปเรื่อยๆ....ร่างบางที่ทั้งตัวไร้ซึ่งเสื้อผ้าอาภรณ์ใดๆทั้งสิ้นเช่นเดียวกับเซฮุนที่นอนกอดลู่หานจากด้านหลังอยู่ก็ไม่มีเสื้อผ้าติดตัวอยู่เลยสักชิ้น
            ทั้งคู่หลับนอนด้วยกันไปหลังจากที่เริ่มหมดแรงกันไปแล้วทั้งคู่.....


            จนกระทั่งเวลาเริ่มร่วงเลยมาจนถึงตีสามของคืนนั้นในห้องที่มืดสนิทมีเพียงแสงไฟจากรั้วหน้าบ้านเท่านั้นที่สาดส่องผ่านผ้าม่านสีขาวในห้องของลู่หานเข้ามา ......
           

อืมมม.....”
            ร่างบางอย่างลู่หานอยู่ๆก็นึกตื่นขึ้นมาซะดื้อๆ....ร่างบางขยับตัวเล็กน้อยให้พอเข้าทีเข้าทาง อีกทั้งท่อนแขนหนักๆของเซฮุนที่พาดอยู่ที่เอวของเขามันก็หนักด้วย ..... แต่ที่ยิ่งไปกว่านั้นคือลู่หานรู้สึกครั่นเนื้อครั่นตัวแปลกๆ

            มันเหมือนกับว่า...เซ็กส์เมื่อคืนนี้มันยังไม่สุด ..... มันยังไม่พอยังไงก็ไม่รู้



“เซฮุน.....เซฮุน.....” ร่างบางขยับหน้าหันกลับไปมองใบหน้าคมที่นอนซ้อนหลังเขาอยู่

“ที่รัก....ตื่นขึ้นมาอีกได้มั๊ย....ที่รักของลู่”
            มือบางเลื่อนลงไปเขย่าที่หลังมือของเซฮุนที่ข้างที่พาดเอวของเขาเอาไว้จนร่างสูงต้องขยับตัวตื่นขึ้นมาอย่างงัวเงียไม่รู้เหมือนกันว่าภรรยาตัวน้อยของเขาอยากได้อะไร ถึงได้ปลุกให้ตื่นตอนเกือบจะเช้าแบบนี้


“หืมม ... ว่าไง...นอนไม่หลับเหรอ..อือ...” เสียงงัวเงียๆของเซฮุนดังขึ้นมาอย่างไม่ค่อยจะชัดซักเท่าไหร่ แต่ถึงยังไงร่างสูงก็ไม่ลืมที่จะกดจมูกลงข้างแก้มของลู่หานลงไปด้วยความเคยชิน


“อื้อ.....คือ...ว่า....ฉันยังอยาก...เอ่อคือ นายนอนก็ได้.....แต่ฉันขอทำได้มั๊ย....”
            อยู่ๆลู่หานก็พูดสิ่งที่น่าอายออกมาจนได้ เมื่อจู่จู่ร่างบางก็เลือกที่จะบอกเซฮุนออกไปตรงๆว่าต้องการ ...แต่เพียงแค่ไม่อยากรบกวนร่างสูงเท่านั้นเอง เลยจะขอทำเองแล้วเซฮุนจะหลับก็ได้ แต่ขอรอบนึงได้มั๊ยไหนๆเราก็ได้อยู่ด้วยกันแล้ว

            อีกไม่กี่ชั่วโมงก็จะเช้าแล้ว.....เราก็จะกลับไปเป็นเพื่อนสนิทกันเหมือนเดิมอย่างที่เซฮุนบอกกับพ่อของเขา 
เพราะฉะนั้นตอนนี้ขออีกทีได้มั๊ย ..... นะเซฮุนนะ

“ทำไมน่ารักขนาดนี้ล่ะ....อือ....ขึ้นไปนั่งไป” ร่างสูงยกยิ้มขึ้นมาเอ็นดูในความน่ารักของลู่หาน
            มือหนาตวัดผ้าห่มออกก่อนจะประคองสะโพกงอนงามขึ้นมานั่งทับตรงส่วนนั้นของเขาเอาไว้ ส่วนนั้นที่มันตื่นตัวพร้อมอยู่ตลอด ..... ร่างบางไม่รอช้ารีบกดสะโพกลงไปให้ส่วนนั้นสอดใส่เข้าไปในช่องทางรักของเขาทันที

“อ๊ะ!....อื้อออ.....อ่า....รู้สึกดีจัง....”
            สะโพกมนไม่รอช้ารีบขยับขึ้นลงอย่างชำนาญ เสียงร้องครางกระเส่าของลู่หานไม่รู้ว่ามันจะดังไปไกลแค่ไหน แต่ที่รู้ๆคือเซฮุนชอบ....ชอบมากยิ่งได้เห็นอีกคนน่ารักแบบนี้ก็ยิ่งหลงใหลเข้าไปใหญ่

            ร่างสูงหลับตาพริ้มนอนฟังเสียงร้องของคนบนด้านบนอยู่อย่างนั้น ปล่อยให้ร่างบางวาดลวดลายลีลาให้เขาดูเองทั้งหมด ... ถึงแม้ว่าจะง่วง แต่ถ้าโดนปลุกให้มาทำอะไรแบบนี้เขาก็ถือว่ามันคุ้มเลยนะที่จะตื่นมาน่ะ

“อ๊า....อ๊ะ....อื้ออ......”
            ร่างบางร้องครางอยู่อย่างนั้น ....จนกระทั่งตัวเองปลดปล่อยออกมา ใบหน้าหวานก็ล้มลงซบเข้าที่แผงอกของเซฮุนทันที ช่องทางด้านหลังก็ยังขยับอยู่อย่างนั้นไม่ยอมหยุดจนเซฮุนนึกสงสารเลยจัดการพลิกร่างให้ลู่หานนอนหงายแล้วตัวเองขึ้นคร่อมขยับต่อให้แทน

“อ่า...ลู่หาน.....” นิ้วเรียวสะกิดเข้าที่ยอดอกที่แดงช้ำของลู่หานไปมา แค่เขี่ยเบาๆร่างบางก็ร้องเสียงหลงแล้ว นับประสาอะไรกับส่วนนั้นที่ยิ่งกระแทกลู่หานก็ยิ่งจิกเล็บเข้าที่แขนของเขาจนได้เลือดซะแล้ว

ฮื้อออออออ!!!..... อย่าหยุดนะ...ต่ออีก..”
            ไม่รู้เหมือนกันว่าร่างบางไปกินอะไรมา แต่เท่าที่รู้ตอนนี้ก็คือ....คืนนี้แผ่นหลังของเซฮุนคงจะไม่ได้แตะที่นอนอีกแล้วแน่ๆ ...... 


กลับไปอ่านต่อที่บทความนะคะที่รัก ชุ้บๆ 

วันเสาร์ที่ 5 กรกฎาคม พ.ศ. 2557

[NC] :: Twinned Poison :: = 17 =

NC

            แผ่นหลังบางกระแทกลงนอนบนที่นอนสีขาวขนาดใหญ่ ในขณะที่ร่างสูงก็โถมตัวทาบทับตามลงมา จูบที่ร้อนแรงอย่างเช่นเคยบดเบียดเข้าหากันจนแทบจะไม่เหลือช่องว่าง ตั้งแต่ที่ยืนอยู่ที่ริมหน้าต่างตรงนั้นแล้ว มือหนาลูบไล้เข้าไปยังทุกส่วนของแบคฮยอนพร้อมกับร่างกายบางที่ตอบสนองกลับไปได้เป็นอย่างดี

“อื้ออออ.....” เสียงดูดปากดังขึ้นมาเรื่อยๆเป็นระยะๆ พร้อมกับร่างบางที่ดิ้นไปดิ้นมาค่อยๆเลื่อนมือสอดเข้าไปที่แผ่นหลังของชานยอลก่อนจะค่อยๆเลิกเสื้อนอนขึ้นมา เพื่อที่จะใช้ระบายอารมณ์ไปด้วย
           


เพรี๊ยะ!!!!
            เสียงสายฟ้าที่ฟาดลงมาด้านนอกยิ่งทำให้แบคฮยอนรู้สึกกลัวมากขึ้นๆไปอีก จนต้องสอดมือกอดรัดร่างของชานยอลเอาไว้แน่น แต่ใบหน้าก็ยังคงไม่ละออกจากกันเลยแม้แต่น้อย มีก็แต่แรงจูบที่โหมกระหน่ำมากขึ้นๆเรื่อยๆแข่งกับพายุที่รุนแรงอยู่ทางด้านนอก


            ชานยอลคือผู้ชายที่ร้อนแรงที่สุดยามที่ได้ร่วมรักกัน....อันนี้แบคฮยอนรู้ดี รู้ดีมาตลอดว่าถ้าเขาคิดจะเล่นกับชานยอลแล้วเขาก็ต้องอดทนรับแรงของชานยอลให้ไหว เพราะชานยอลคือผู้ชายคนหนึ่งที่มีเซ็กส์ที่แสนจะร้อนแรงเป็นไหนๆ .....



“อื้ออ...อื้ม.....” ร่างสูงผละออกมาก่อนที่จะพลิกตัวลงนอนแล้วยกเอาร่างบางของแบคฮยอนขึ้นมาคร่อมอยู่บนร่างของเขาไว้

            ชานยอลจัดการถอดเสื้อผ้าของร่างเล็กออกไปจนหมดตั้งแต่ตอนที่จูบกันแล้ว ก็บอกแล้วไงว่าชานยอลน่ะเชี่ยวชาญเรื่องอย่างว่าเป็นไหนๆ ถึงแม้ว่าจะไม่ได้มีอะไรกันมาตั้งแต่ตอนที่เราเริ่มห่างกัน แต่ลีลาร่วมรักกันของร่างสูงก็ไม่เคยแผ่วลงไปเลยแม้แต่น้อย


“ขึ้นสิ.....” ชานยอลเลื่อนมือไปลูบไล้สีข้างของแบคฮยอนเบาๆ จนคนตัวเล็กที่นั่งกดทับอยู่ที่ส่วนนั้นของชานยอลก็พยายามบิดกายไปมาเพื่อสนองอารมณ์ให้กับอีกคน แบคฮยอนรู้ว่าชานยอลชอบคนเซ็กซี่แบบเขา ยิ่งเอวดีมากเท่าไหร่ชานยอลก็ยิ่งชอบ


“อื้อ.....” ไม่ต้องรอให้ชานยอลต้องพูดอะไรมาก ร่างบางก็ถดตัวถอยลงไปนั่งอยู่ที่หว่างขาของชานยอลก่อนจะจับประคองแก่นกายของอีกคนที่ขยายออกมาท่ามกลางความมืด ไม่มีแสงไฟ แต่เขาก็รับรู้ได้ว่ามันใหญ่มากแค่ไหนในยามที่ได้เข้าไปอยู่ในโพรงปากของเขา


            แบคฮยอนเลือกที่จะใช้น้ำลายของตัวเองเพื่อหล่อลื่นชะโลมแก่นกายให้มันง่ายต่อการสอดใส่มากยิ่งขึ้น  ร่างบางรูดส่วนนั้นด้วยปากของตนเองอยู่สองสามทีจนน้ำใสๆไหลเยิ้มอาบแท่งร้อนของอีกคนเต็มไปหมด จนในที่สุดร่างบางก็เลื่อนตัวเองกลับขึ้นไปนั่งที่เดิม ค่อยๆยกสะโพกมนขึ้นมือหนาที่ไม่ได้ทำอะไรก็ช่วยจับแยกบั้นท้ายของอีกคนให้แหกออกเพื่อให้แก่นกายของเขาสอดมันเข้าไปได้ง่ายขึ้น


“อ๊ะ....อื้ออ....ย...ยอล...อื้อ” แบคฮยอนกัดฟันแน่นซี๊ดปากด้วยความเสียวเมื่อเขาส่งสะโพกของตัวเองลงไปยังส่วนอ่อนไหวนั้นแล้ว ค่อยๆกดมันลงไปช้าๆ เรื่อยๆจนในที่สุดส่วนนั้นก็เข้าไปอยู่ในตัวของแบคฮยอนได้แล้วทั้งลำ

“อ่า....ซี๊ด....” ร่างบางร้องครางกระหึม มือบางก็พยายามคลำหามือหนาของอีกคนที่จับประคองเอวของเขาอยู่ให้เลื่อนลงมากอบกุมแก่นกายของร่างบางเอาไว้

            ชานยอลที่รู้ว่าแบคฮยอนอยากจะให้เขาทำอะไร มือหนาก็ค่อยๆรูดแก่นกายเล็กไปพลางๆ ในขณะเดียวกันสะโพกหนาก็ยกสวนขึ้นไปทันทีเมื่อรู้สึกว่าแบคฮยอนพร้อมแล้ว

“อ๊ะ...อ๊ะ...อ๊ะ...” เสียงสะโพกที่ตีเข้ากับหน้าขาของชานยอลดังไปทั่วทั้งห้องยิ่งทำให้ร่างสูงได้อารมณ์ยิ่งขึ้นไปใหญ่ เสียงครางอืออาของร่างสูงก็เริ่มดังขึ้นมาเพราะร่างของแบคฮยอนที่บิดเร้าไปมามันทำให้ชานยอลอยากจะจับลงมากดจูบกอดรัดให้หายคิดถึงกันไปข้าง

“อ๊ะ... ซี๊ดอ่า...แบคฮยอนอ่า.....” มือหนาอีกข้างที่ไม่ได้ปรนเปรอที่ส่วนนั้นของแบคฮยอนก็ฟาดลงไปที่สะโพกบางเสียงดังจนเกิดเป็นรอยแดง สีหน้าของแบคฮยอนเมื่อโดนชานยอลฟาดเข้ามาก็ถึงกับต้องหลับตาแน่นข่มความเจ็บเอาไว้ แต่ยิ่งเจ็บก็ยิ่งดี มันยิ่งทำให้เขาเพิ่มความเร็วในการโยกตัวขึ้นลงมากยิ่งขึ้น

“อื้อ...อ๊ะ อ๊า!!!!” หลังจากที่สะโพกหนากระแทกกายเข้าหาอีกคนในท่าอ็อนท็อปอยู่นานในที่สุดร่างสูงก็เร่งจังหวะซอยเข้าไปถี่ๆจนสุดท้ายแล้วร่างสูงก็ปลดปล่อยน้ำรักสีขาวเข้าไปในร่างของอีกคนจนได้

            เป็นเวลาเดียวกันกับที่ไฟในห้องที่ดับสนิทไปนานสองนานก็สว่างไสวขึ้นมา ทำให้ร่างสูงที่หลับตาเหนื่อยหอบอยู่ก็ค่อยๆลืมตาขึ้นมามองร่างบางที่นอนสลบซบอยู่ที่อกของเขา เพราะเริ่มรู้สึกว่าหมดแรงหลังจากที่ขึ้นให้ชานยอลแล้ว

“ปวดหัวรึป่าว? ตัวนายยังร้อนอยู่เลยนะ”
            ที่ชานยอลรู้ว่าแบคฮยอนตัวร้อนก็เพราะผนังอ่อนนุ่มของอีกคนที่ตอดรัดส่วนนั้นของเขาทำให้ชานยอลสามารถวัดอุณหภูมิของอีกคนได้เป็นอย่างดี แบคฮยอนตัวร้อนขึ้นอย่างรู้ได้เลย ทั้งยังร่างกายที่เริ่มแดงขึ้นมาเพราะพิษไข้อีก ชานยอลก็ไม่อยากฝืน

            แต่ก็ไม่ปฏิเสธว่าแค่นี้มันยังไม่เพียงพอสำหรับเขา......

“เอาอีก....ฉันไหว....ทำต่อเถอะ” แบคฮยอนนอนซบอกแกร่งหายใจโรยริน ทั้งหอบ ทั้งเหนื่อย แต่ก็ยังอยากจะทำให้ชานยอลพอใจเขามากที่สุด


            ถึงแม้ว่าพรุ่งนี้เขาอาจจะต้องนอนโรงพยาบาลให้น้ำเกลือเพราะพิษไข้เขาก็ยอม



             ร่างสูงที่เห็นอีกคนตัวร้อนรุมๆก็ยังไม่สบายใจ แต่ก็ต้องจำใจทำต่อเพราะตอนนี้ส่วนนั้นของเขาเริ่มจะแข็งขืนขึ้นมาอีกแล้ว กายใหญ่ค่อยๆดันตัวเองขึ้นไปนั่งพิงที่หัวเตียงเอาไว้ ก่อนจะดึงร่างน้อยๆของแบคฮยอนที่เพิ่งถอดแก่นกายออกมา ให้นั่งหันหลังแล้วอุ้มขึ้นมานั่งอยู่บนตักของเขา

            ใบหน้าคมค่อยๆฝังลงไปที่ซอกคอของร่างบางทันทีที่แบคฮยอนขึ้นมานั่งอยู่บนตัวของเขา วงแขนแกร่งกอดรัดตัวบางของอีกคนเอาไว้ซุกไซร้ตามเรือนร่างของแบคฮยอนอย่างหลงใหล ร่างกายของแบคฮยอนตอนป่วยนี่ดูจะมีเสน่ห์กว่าตอนที่ไม่ได้เป็นอะไรเลยเป็นร้อยๆเท่า

            ยิ่งได้จูบ ก็ยิ่งหลง


“อื้อ...ชานยอล...อื้มม” แบคฮยอนหลับตาพริ้มยอมให้อีกคนลวมลามได้อย่างไม่ขัดขืนทั้งยังเอียงคอให้อีกคนเข้ามาสำรวจตามหลังใบหูของเขาไปด้วย ถึงแม้ว่ามันจะรู้สึกจั๊กจี้แต่เขาก็ชอบ ชอบจมูกที่โด่งเป็นสันของชานยอล ชอบมือหนาๆของชานยอล ชอบทุกสิ่งทุกอย่างที่เป็นชานยอล     

            ร่างสูงอุ้มสะโพกบางให้ยกขึ้น ก่อนจะอ้าขาออกเพื่อให้ตัวของแบคฮยอนมานั่งอยู่ตรงกลางระหว่างขาของเขา มือหนาชักแก่นกายของตัวเองที่เริ่มขยายขึ้นมาอยู่สองสามทีก่อนจะสอดแทรกเข้าไปในร่างของแบคอฮยอนที่ยังมีคราบน้ำสีขาวของเขาเอ่อล้นอยู่อีกครั้ง

“อ๊ะ....อื้อ...ชานยอลอ่า...อื้มมมม....” แบคฮยอนครางเสียงกระเส่า แอ่นอกให้อีกคนได้โลมเลียที่ยอดอกของเขาลิ้นร้อนของชานยอลทั้งขบ กัดดูดดึงที่ติ่งไตจนมันเริ่มเจ็บแสบขึ้นมาเล็กน้อย แบคฮยอนถึงกับต้องจิกเล็บเข้าไปที่ต้นแขนของร่างสูงเอาไว้ทันทีเพื่อระบายอารมณ์

“คิดถึงมั๊ย....”

“ค...คิดถึง...คิดถึง....ตัวนาย” แบคฮยอนเอ่ยตอบอีกคนตามความจริงก่อนจะกดจูบลงไปยังริมฝีปากของอีกคนอีกครั้งหนึ่ง

            เรียวลิ้นร้อนเกี่ยวกระหวัดกันไปมาจนน้ำไสๆเริ่มไหลเยิ้มออกข้างๆมุมปากของคนทั้งสอง การเล้าโลมกันและกันยังคงดำเนินต่อไปเรื่อยๆเช่นเดียวกับส่วนนั้นของทั้งคู่ที่ยังขยับเข้าหากันอย่างไม่มีหยุด ยิ่งนานขึ้นแบคฮยอนก็ยิ่งอ่อนระทวยจนแทบจะสลบคาอกของอีกคนอยู่แล้ว

“อื้ออ....ชานยอล...ฉันจะไปแล้ว...อื้อออออ”
            ร่างบางรีบกระแทกสะโพกลงเน้นๆจนในที่สุดน้ำสีขาวก็ฉีดออกมาจนเลอะเต็มที่นอนสีขาวของแบคฮยอนเต็มไปหมด ร่างสูงที่ยังไม่ถึงจุดสูงสุดก็จัดการกดร่างบางให้นอนลงไปบนที่นอนก่อนจะขึ้นคร่อมอีกคนเอาไว้แล้วจัดการกระแทกเอวเข้าไปถี่ๆ

            เสียงเนื้อที่ตีกันดังขึ้นมาหนักขึ้นเรื่อยๆแข่งกับเสียงร้องที่หวานหูของแบคฮยอน ใบหน้าหล่อก็เอาแต่ซุกไซร้ไปตามใบหน้าของแบคฮยอนอยู่อย่างนั้น กดจูบตามแนวไหปลาร้าของอีกคนจนเป็นรอยแดง

“อ๊ะๆ....ช..ชานยอล....เจ็บ....อ่า......” เหมือนว่าช่องทางนั้นจะฉีกขาดขึ้นมาอีกครั้งเมื่อความเร็วยิ่งแรงขึ้นไปอีก แบคฮยอนรู้สึกได้ว่ามันฉีกแล้วจริงๆ แต่ร่างสูงก็ยังไม่หยุด จึงทำให้น้ำตามากมายเริ่มไหลออกมาจากหางตาของแบคฮยอนทันที ทั้งเสียงร้องไห้ และเสียงร้องครางของทั้งคู่ดังขึ้นมาจนแทบจะแยกไม่ออกอยู่แล้ว

“อ่า...อื้ออ...แบคฮยอนอ่า...สุดยอด...อื้อ!”
            ชานยอลเปลี่ยนจังหวะเป็นช้าลงแต่กระแทกหนักๆเน้นๆจนร่างเล็กสั่นคลอน และในที่สุดร่างสูงก็ถึงจุดสุดยอดปล่อยน้ำรักเข้ามาในร่างของแบคฮยอนอีกครั้ง

“แฮ่กๆ......”
            ชานยอลดึงใบหน้าออกมาจากเรือนร่างของแบคฮยอนทันทีที่เสร็จกิจ ลิ้นร้อนค่อยๆแลบเลียที่ริมฝีปากที่หื่นกระหาย ก่อนจะค่อยๆถอดกายออกมาจากร่างของแบคฮยอนช้าๆ
            เลือดที่ไหลออกมาไม่ใช่เพราะว่ามันเกิดจากครั้งแรก แต่ทว่ามันไหลออกมาเพราะแรงที่ชานยอลใส่ไม่ยั้งทำให้ร่างบางรับมือไว้ไม่ไหวมันก็เลยฉีกขาดแบบนี้

“แบคฮยอนอ่า.....” มือหนาเลื่อนไปจับแขนบางที่อ่อนระทวยอยู่บนเตียง แต่ทว่าร่างบางกลับนิ่งไปแล้ว
            ...แบคฮยอนสลบไปแล้ว ....ชานยอลเมื่อเห็นดังนั้นก็รู้สึกเป็นห่วงอยู่ไม่ใช่น้อยเพราะเขาก็รู้ทั้งรู้ว่าแบคฮยอนป่วย แต่ก็ยังดื้อด้านที่จะทำต่อแถมยังรุนแรงจนแบคฮยอนสลบคาเตียงไปแล้วด้วย




            ร่างสูงลุกขึ้นเดินมายังห้องน้ำก่อนจะดึงเอาผ้าขนหนูสีขาวของแบคฮยอนที่อยุ่ในห้องน้ำมาพันที่เอวเอาไว้ แล้วหยิบผ้าขนหนูผืนเล็กอีกผืนขึ้นมาเปิดน้ำในอ่างล้างหน้าแล้วหยิบเอาอ่างเล็กๆที่อยู่ข้างๆกันใส่น้ำจนเกือบถึงครึ่งก่อนจะเดินกลับมาที่เตียงอีกครั้งหนึ่ง

“ฉันขอโทษนะแบคฮยอน....ฉันขอโทษที่ไม่ระวังจนนายต้องสลบไปแบบนี้”
            น้ำเสียงของชานยอลดูจะเป็นห่วงแบคฮยอนอยู่มากแต่ก็ไม่ได้ตื่นตระหนกอะไรเพราะเขาก็รู้อยู่แล้วว่าการมีอะไรกันที่รุนแรงแบบนี้ผลสุดท้ายมันก็ต้องมาจบลงแบบนี้แหละ คนที่รับกรรมที่สุดก็คงจะเป็นร่างบางที่นอนป่วยอยู่ตรงหน้า


            มือหนาค่อยๆบิดผ้าขนหนูที่จุ่มน้ำลงในอ่างหมาดๆก่อนจะค่อยๆแหวกขาเรียวของแบคฮยอนออกแล้วเช็คคราบสกปรกสีขาวทั้งของเขาและก็ของแบคฮยอนออกซะ บรรจงเช็ดเบาๆเพื่อไม่ให้อีกคนรู้สึกระคายเคืองมากนัก ก่อนจะเลื่อนมือลงไปทำความสะอาดส่วนหลังของแบคฮยอนค่อยๆสอดนิ้วเข้าไปหมุนคว้านเอาคราบสีขาวออกมาจนหมด



            ระหว่างที่ทำไปชานยอลก็คิดในใจว่า....พรุ่งนี้ถ้าแม่บ้านมาเห็นสภาพคราบที่เลอะเทอะของผ้าปูเตียงนี่ก็คงไม่ต้องอธิบายอะไรก็น่าจะเข้าใจนะ 


กลับไปอ่านต่อเน้อออออ ''