[NC] :: Twinned Poison :: = 17 =

NC

            แผ่นหลังบางกระแทกลงนอนบนที่นอนสีขาวขนาดใหญ่ ในขณะที่ร่างสูงก็โถมตัวทาบทับตามลงมา จูบที่ร้อนแรงอย่างเช่นเคยบดเบียดเข้าหากันจนแทบจะไม่เหลือช่องว่าง ตั้งแต่ที่ยืนอยู่ที่ริมหน้าต่างตรงนั้นแล้ว มือหนาลูบไล้เข้าไปยังทุกส่วนของแบคฮยอนพร้อมกับร่างกายบางที่ตอบสนองกลับไปได้เป็นอย่างดี

“อื้ออออ.....” เสียงดูดปากดังขึ้นมาเรื่อยๆเป็นระยะๆ พร้อมกับร่างบางที่ดิ้นไปดิ้นมาค่อยๆเลื่อนมือสอดเข้าไปที่แผ่นหลังของชานยอลก่อนจะค่อยๆเลิกเสื้อนอนขึ้นมา เพื่อที่จะใช้ระบายอารมณ์ไปด้วย

           

เพรี๊ยะ!!!!

            เสียงสายฟ้าที่ฟาดลงมาด้านนอกยิ่งทำให้แบคฮยอนรู้สึกกลัวมากขึ้นๆไปอีก จนต้องสอดมือกอดรัดร่างของชานยอลเอาไว้แน่น แต่ใบหน้าก็ยังคงไม่ละออกจากกันเลยแม้แต่น้อย มีก็แต่แรงจูบที่โหมกระหน่ำมากขึ้นๆเรื่อยๆแข่งกับพายุที่รุนแรงอยู่ทางด้านนอก

            ชานยอลคือผู้ชายที่ร้อนแรงที่สุดยามที่ได้ร่วมรักกัน....อันนี้แบคฮยอนรู้ดี รู้ดีมาตลอดว่าถ้าเขาคิดจะเล่นกับชานยอลแล้วเขาก็ต้องอดทนรับแรงของชานยอลให้ไหว เพราะชานยอลคือผู้ชายคนหนึ่งที่มีเซ็กส์ที่แสนจะร้อนแรงเป็นไหนๆ .....

“อื้ออ...อื้ม.....” ร่างสูงผละออกมาก่อนที่จะพลิกตัวลงนอนแล้วยกเอาร่างบางของแบคฮยอนขึ้นมาคร่อมอยู่บนร่างของเขาไว้

            ชานยอลจัดการถอดเสื้อผ้าของร่างเล็กออกไปจนหมดตั้งแต่ตอนที่จูบกันแล้ว ก็บอกแล้วไงว่าชานยอลน่ะเชี่ยวชาญเรื่องอย่างว่าเป็นไหนๆ ถึงแม้ว่าจะไม่ได้มีอะไรกันมาตั้งแต่ตอนที่เราเริ่มห่างกัน แต่ลีลาร่วมรักกันของร่างสูงก็ไม่เคยแผ่วลงไปเลยแม้แต่น้อย

“ขึ้นสิ.....” ชานยอลเลื่อนมือไปลูบไล้สีข้างของแบคฮยอนเบาๆ จนคนตัวเล็กที่นั่งกดทับอยู่ที่ส่วนนั้นของชานยอลก็พยายามบิดกายไปมาเพื่อสนองอารมณ์ให้กับอีกคน แบคฮยอนรู้ว่าชานยอลชอบคนเซ็กซี่แบบเขา ยิ่งเอวดีมากเท่าไหร่ชานยอลก็ยิ่งชอบ

“อื้อ.....” ไม่ต้องรอให้ชานยอลต้องพูดอะไรมาก ร่างบางก็ถดตัวถอยลงไปนั่งอยู่ที่หว่างขาของชานยอลก่อนจะจับประคองแก่นกายของอีกคนที่ขยายออกมาท่ามกลางความมืด ไม่มีแสงไฟ แต่เขาก็รับรู้ได้ว่ามันใหญ่มากแค่ไหนในยามที่ได้เข้าไปอยู่ในโพรงปากของเขา

            แบคฮยอนเลือกที่จะใช้น้ำลายของตัวเองเพื่อหล่อลื่นชะโลมแก่นกายให้มันง่ายต่อการสอดใส่มากยิ่งขึ้น  ร่างบางรูดส่วนนั้นด้วยปากของตนเองอยู่สองสามทีจนน้ำใสๆไหลเยิ้มอาบแท่งร้อนของอีกคนเต็มไปหมด จนในที่สุดร่างบางก็เลื่อนตัวเองกลับขึ้นไปนั่งที่เดิม ค่อยๆยกสะโพกมนขึ้นมือหนาที่ไม่ได้ทำอะไรก็ช่วยจับแยกบั้นท้ายของอีกคนให้แหกออกเพื่อให้แก่นกายของเขาสอดมันเข้าไปได้ง่ายขึ้น

“อ๊ะ....อื้ออ....ย...ยอล...อื้อ” แบคฮยอนกัดฟันแน่นซี๊ดปากด้วยความเสียวเมื่อเขาส่งสะโพกของตัวเองลงไปยังส่วนอ่อนไหวนั้นแล้ว ค่อยๆกดมันลงไปช้าๆ เรื่อยๆจนในที่สุดส่วนนั้นก็เข้าไปอยู่ในตัวของแบคฮยอนได้แล้วทั้งลำ

“อ่า....ซี๊ด....” ร่างบางร้องครางกระหึม มือบางก็พยายามคลำหามือหนาของอีกคนที่จับประคองเอวของเขาอยู่ให้เลื่อนลงมากอบกุมแก่นกายของร่างบางเอาไว้

            ชานยอลที่รู้ว่าแบคฮยอนอยากจะให้เขาทำอะไร มือหนาก็ค่อยๆรูดแก่นกายเล็กไปพลางๆ ในขณะเดียวกันสะโพกหนาก็ยกสวนขึ้นไปทันทีเมื่อรู้สึกว่าแบคฮยอนพร้อมแล้ว

“อ๊ะ...อ๊ะ...อ๊ะ...” เสียงสะโพกที่ตีเข้ากับหน้าขาของชานยอลดังไปทั่วทั้งห้องยิ่งทำให้ร่างสูงได้อารมณ์ยิ่งขึ้นไปใหญ่ เสียงครางอืออาของร่างสูงก็เริ่มดังขึ้นมาเพราะร่างของแบคฮยอนที่บิดเร้าไปมามันทำให้ชานยอลอยากจะจับลงมากดจูบกอดรัดให้หายคิดถึงกันไปข้าง

“อ๊ะ... ซี๊ดอ่า...แบคฮยอนอ่า.....” มือหนาอีกข้างที่ไม่ได้ปรนเปรอที่ส่วนนั้นของแบคฮยอนก็ฟาดลงไปที่สะโพกบางเสียงดังจนเกิดเป็นรอยแดง สีหน้าของแบคฮยอนเมื่อโดนชานยอลฟาดเข้ามาก็ถึงกับต้องหลับตาแน่นข่มความเจ็บเอาไว้ แต่ยิ่งเจ็บก็ยิ่งดี มันยิ่งทำให้เขาเพิ่มความเร็วในการโยกตัวขึ้นลงมากยิ่งขึ้น

“อื้อ...อ๊ะ อ๊า!!!!” หลังจากที่สะโพกหนากระแทกกายเข้าหาอีกคนในท่าอ็อนท็อปอยู่นานในที่สุดร่างสูงก็เร่งจังหวะซอยเข้าไปถี่ๆจนสุดท้ายแล้วร่างสูงก็ปลดปล่อยน้ำรักสีขาวเข้าไปในร่างของอีกคนจนได้

            เป็นเวลาเดียวกันกับที่ไฟในห้องที่ดับสนิทไปนานสองนานก็สว่างไสวขึ้นมา ทำให้ร่างสูงที่หลับตาเหนื่อยหอบอยู่ก็ค่อยๆลืมตาขึ้นมามองร่างบางที่นอนสลบซบอยู่ที่อกของเขา เพราะเริ่มรู้สึกว่าหมดแรงหลังจากที่ขึ้นให้ชานยอลแล้ว

“ปวดหัวรึป่าว? ตัวนายยังร้อนอยู่เลยนะ”

            ที่ชานยอลรู้ว่าแบคฮยอนตัวร้อนก็เพราะผนังอ่อนนุ่มของอีกคนที่ตอดรัดส่วนนั้นของเขาทำให้ชานยอลสามารถวัดอุณหภูมิของอีกคนได้เป็นอย่างดี แบคฮยอนตัวร้อนขึ้นอย่างรู้ได้เลย ทั้งยังร่างกายที่เริ่มแดงขึ้นมาเพราะพิษไข้อีก ชานยอลก็ไม่อยากฝืน

            แต่ก็ไม่ปฏิเสธว่าแค่นี้มันยังไม่เพียงพอสำหรับเขา......

“เอาอีก....ฉันไหว....ทำต่อเถอะ” แบคฮยอนนอนซบอกแกร่งหายใจโรยริน ทั้งหอบ ทั้งเหนื่อย แต่ก็ยังอยากจะทำให้ชานยอลพอใจเขามากที่สุด

            ถึงแม้ว่าพรุ่งนี้เขาอาจจะต้องนอนโรงพยาบาลให้น้ำเกลือเพราะพิษไข้เขาก็ยอม

             ร่างสูงที่เห็นอีกคนตัวร้อนรุมๆก็ยังไม่สบายใจ แต่ก็ต้องจำใจทำต่อเพราะตอนนี้ส่วนนั้นของเขาเริ่มจะแข็งขืนขึ้นมาอีกแล้ว กายใหญ่ค่อยๆดันตัวเองขึ้นไปนั่งพิงที่หัวเตียงเอาไว้ ก่อนจะดึงร่างน้อยๆของแบคฮยอนที่เพิ่งถอดแก่นกายออกมา ให้นั่งหันหลังแล้วอุ้มขึ้นมานั่งอยู่บนตักของเขา

            ใบหน้าคมค่อยๆฝังลงไปที่ซอกคอของร่างบางทันทีที่แบคฮยอนขึ้นมานั่งอยู่บนตัวของเขา วงแขนแกร่งกอดรัดตัวบางของอีกคนเอาไว้ซุกไซร้ตามเรือนร่างของแบคฮยอนอย่างหลงใหล ร่างกายของแบคฮยอนตอนป่วยนี่ดูจะมีเสน่ห์กว่าตอนที่ไม่ได้เป็นอะไรเลยเป็นร้อยๆเท่า

            ยิ่งได้จูบ ก็ยิ่งหลง

“อื้อ...ชานยอล...อื้มม” แบคฮยอนหลับตาพริ้มยอมให้อีกคนลวมลามได้อย่างไม่ขัดขืนทั้งยังเอียงคอให้อีกคนเข้ามาสำรวจตามหลังใบหูของเขาไปด้วย ถึงแม้ว่ามันจะรู้สึกจั๊กจี้แต่เขาก็ชอบ ชอบจมูกที่โด่งเป็นสันของชานยอล ชอบมือหนาๆของชานยอล ชอบทุกสิ่งทุกอย่างที่เป็นชานยอล     

            ร่างสูงอุ้มสะโพกบางให้ยกขึ้น ก่อนจะอ้าขาออกเพื่อให้ตัวของแบคฮยอนมานั่งอยู่ตรงกลางระหว่างขาของเขา มือหนาชักแก่นกายของตัวเองที่เริ่มขยายขึ้นมาอยู่สองสามทีก่อนจะสอดแทรกเข้าไปในร่างของแบคอฮยอนที่ยังมีคราบน้ำสีขาวของเขาเอ่อล้นอยู่อีกครั้ง

“อ๊ะ....อื้อ...ชานยอลอ่า...อื้มมมม....” แบคฮยอนครางเสียงกระเส่า แอ่นอกให้อีกคนได้โลมเลียที่ยอดอกของเขาลิ้นร้อนของชานยอลทั้งขบ กัดดูดดึงที่ติ่งไตจนมันเริ่มเจ็บแสบขึ้นมาเล็กน้อย แบคฮยอนถึงกับต้องจิกเล็บเข้าไปที่ต้นแขนของร่างสูงเอาไว้ทันทีเพื่อระบายอารมณ์

“คิดถึงมั๊ย....”

“ค...คิดถึง...คิดถึง....ตัวนาย” แบคฮยอนเอ่ยตอบอีกคนตามความจริงก่อนจะกดจูบลงไปยังริมฝีปากของอีกคนอีกครั้งหนึ่ง

            เรียวลิ้นร้อนเกี่ยวกระหวัดกันไปมาจนน้ำไสๆเริ่มไหลเยิ้มออกข้างๆมุมปากของคนทั้งสอง การเล้าโลมกันและกันยังคงดำเนินต่อไปเรื่อยๆเช่นเดียวกับส่วนนั้นของทั้งคู่ที่ยังขยับเข้าหากันอย่างไม่มีหยุด ยิ่งนานขึ้นแบคฮยอนก็ยิ่งอ่อนระทวยจนแทบจะสลบคาอกของอีกคนอยู่แล้ว

“อื้ออ....ชานยอล...ฉันจะไปแล้ว...อื้อออออ”

            ร่างบางรีบกระแทกสะโพกลงเน้นๆจนในที่สุดน้ำสีขาวก็ฉีดออกมาจนเลอะเต็มที่นอนสีขาวของแบคฮยอนเต็มไปหมด ร่างสูงที่ยังไม่ถึงจุดสูงสุดก็จัดการกดร่างบางให้นอนลงไปบนที่นอนก่อนจะขึ้นคร่อมอีกคนเอาไว้แล้วจัดการกระแทกเอวเข้าไปถี่ๆ

            เสียงเนื้อที่ตีกันดังขึ้นมาหนักขึ้นเรื่อยๆแข่งกับเสียงร้องที่หวานหูของแบคฮยอน ใบหน้าหล่อก็เอาแต่ซุกไซร้ไปตามใบหน้าของแบคฮยอนอยู่อย่างนั้น กดจูบตามแนวไหปลาร้าของอีกคนจนเป็นรอยแดง

“อ๊ะๆ....ช..ชานยอล....เจ็บ....อ่า......” เหมือนว่าช่องทางนั้นจะฉีกขาดขึ้นมาอีกครั้งเมื่อความเร็วยิ่งแรงขึ้นไปอีก แบคฮยอนรู้สึกได้ว่ามันฉีกแล้วจริงๆ แต่ร่างสูงก็ยังไม่หยุด จึงทำให้น้ำตามากมายเริ่มไหลออกมาจากหางตาของแบคฮยอนทันที ทั้งเสียงร้องไห้ และเสียงร้องครางของทั้งคู่ดังขึ้นมาจนแทบจะแยกไม่ออกอยู่แล้ว

“อ่า...อื้ออ...แบคฮยอนอ่า...สุดยอด...อื้อ!”

            ชานยอลเปลี่ยนจังหวะเป็นช้าลงแต่กระแทกหนักๆเน้นๆจนร่างเล็กสั่นคลอน และในที่สุดร่างสูงก็ถึงจุดสุดยอดปล่อยน้ำรักเข้ามาในร่างของแบคฮยอนอีกครั้ง

“แฮ่กๆ......”

            ชานยอลดึงใบหน้าออกมาจากเรือนร่างของแบคฮยอนทันทีที่เสร็จกิจ ลิ้นร้อนค่อยๆแลบเลียที่ริมฝีปากที่หื่นกระหาย ก่อนจะค่อยๆถอดกายออกมาจากร่างของแบคฮยอนช้าๆ

            เลือดที่ไหลออกมาไม่ใช่เพราะว่ามันเกิดจากครั้งแรก แต่ทว่ามันไหลออกมาเพราะแรงที่ชานยอลใส่ไม่ยั้งทำให้ร่างบางรับมือไว้ไม่ไหวมันก็เลยฉีกขาดแบบนี้

“แบคฮยอนอ่า.....” มือหนาเลื่อนไปจับแขนบางที่อ่อนระทวยอยู่บนเตียง แต่ทว่าร่างบางกลับนิ่งไปแล้ว

            ...แบคฮยอนสลบไปแล้ว ....ชานยอลเมื่อเห็นดังนั้นก็รู้สึกเป็นห่วงอยู่ไม่ใช่น้อยเพราะเขาก็รู้ทั้งรู้ว่าแบคฮยอนป่วย แต่ก็ยังดื้อด้านที่จะทำต่อแถมยังรุนแรงจนแบคฮยอนสลบคาเตียงไปแล้วด้วย

            ร่างสูงลุกขึ้นเดินมายังห้องน้ำก่อนจะดึงเอาผ้าขนหนูสีขาวของแบคฮยอนที่อยุ่ในห้องน้ำมาพันที่เอวเอาไว้ แล้วหยิบผ้าขนหนูผืนเล็กอีกผืนขึ้นมาเปิดน้ำในอ่างล้างหน้าแล้วหยิบเอาอ่างเล็กๆที่อยู่ข้างๆกันใส่น้ำจนเกือบถึงครึ่งก่อนจะเดินกลับมาที่เตียงอีกครั้งหนึ่ง

“ฉันขอโทษนะแบคฮยอน....ฉันขอโทษที่ไม่ระวังจนนายต้องสลบไปแบบนี้”

            น้ำเสียงของชานยอลดูจะเป็นห่วงแบคฮยอนอยู่มากแต่ก็ไม่ได้ตื่นตระหนกอะไรเพราะเขาก็รู้อยู่แล้วว่าการมีอะไรกันที่รุนแรงแบบนี้ผลสุดท้ายมันก็ต้องมาจบลงแบบนี้แหละ คนที่รับกรรมที่สุดก็คงจะเป็นร่างบางที่นอนป่วยอยู่ตรงหน้า

            มือหนาค่อยๆบิดผ้าขนหนูที่จุ่มน้ำลงในอ่างหมาดๆก่อนจะค่อยๆแหวกขาเรียวของแบคฮยอนออกแล้วเช็คคราบสกปรกสีขาวทั้งของเขาและก็ของแบคฮยอนออกซะ บรรจงเช็ดเบาๆเพื่อไม่ให้อีกคนรู้สึกระคายเคืองมากนัก ก่อนจะเลื่อนมือลงไปทำความสะอาดส่วนหลังของแบคฮยอนค่อยๆสอดนิ้วเข้าไปหมุนคว้านเอาคราบสีขาวออกมาจนหมด

            ระหว่างที่ทำไปชานยอลก็คิดในใจว่า....พรุ่งนี้ถ้าแม่บ้านมาเห็นสภาพคราบที่เลอะเทอะของผ้าปูเตียงนี่ก็คงไม่ต้องอธิบายอะไรก็น่าจะเข้าใจนะ 

กลับไปอ่านต่อเน้อออออ ''